Współuzależnienie ceną kontaktu z uzależnionym
Uzależnienie jest bardzo popularną przypadłością. Pomimo faktu, że nie jest chorobą zakaźną oraz wymaga przyzwolenia jednostki na ryzykowne zachowania, to prawdopodobnie około 80 milionów ludzi na świecie jest uzależnionych od alkoholu, narkotyków, czy też hazardu.
Mniejszy wybór na swoją sytuację mają niewątpliwie osoby współuzależnione, których może przypadać więcej, niż jedna na jednego uzależnionego. Współuzależnienie nie jest jednak chorobą.
Współuzależnienie to zespół określonych cech i zachowań wynikających z nieprawidłowego przystosowania się do problemu uzależnienia. Współuzależnienie dotyczy członków rodziny osoby uzależnionej, gdzie rodzaj uzależnienia jest dowolny.
Zaobserwowano, że u osób współuzależnionych pojawiają się fizyczne, emocjonalne, duchowe oraz intelektualne zmiany. Prowadzą one do stanu wykazującego pewne podobieństwa do uzależnienia.
Czym to się objawia? Osoby współuzależnione doskonale znają i pamiętają błędy popełniane przez partnerów czy partnerki. Skupiają się na tym, co osoby uzależnione myślą, mówią oraz czują. Współuzależnieni mają doskonałą orientację dotyczącą uzależnionych osób. Jednak, podobnie jak osoby uzależnione, nie potrafią dostrzec co się z nimi samymi dzieje. Wykazują problemy przy próbach definiowania własnych emocji, uczuć oraz potrzeb. Osoby współuzależnione nie wiedzą, jak rozwiązać swoje problemy. Trudno im dostrzec, że choroba alkoholowa ma wpływ również na nie. Jako osoby współuzależnione też potrzebują i mogą korzystać z pomocy terapeutycznej i farmakologicznej.
Jakie konsekwencje dla zdrowia psychicznego niesie ze sobą współuzależnienie?
dojmujące cierpienie oraz gwałtowne zmiany nastroju, czarnowidztwo, nastroje depresyjne, zamęt uczuciowy;
poczucie niskiej wartości;
zaburzenia psychosomatyczne: bóle głowy, mięśni, serca, brzucha, wrzody żołądka, nerwica;
depresja, myśli samobójcze;
zażywanie leków uspokajających, nasennych, alkoholu dla uśmierzenia bólu, napięcia i niepokoju;
nałogowe zachowania, jak np. zakupoholizm, obsesyjne jedzenie;
zaburzenia sfery seksualnej;
pustka duchowa - nerwowa koncentracja na szczegółach życia codziennego, bez niezbędnego dystansu do spraw drobnych;
brak zaufania do wszystkiego i wszystkich;
bardzo silny lęk przed wszelkimi nowościami i zmianami.
Mniejszy wybór na swoją sytuację mają niewątpliwie osoby współuzależnione, których może przypadać więcej, niż jedna na jednego uzależnionego. Współuzależnienie nie jest jednak chorobą.
Współuzależnienie to zespół określonych cech i zachowań wynikających z nieprawidłowego przystosowania się do problemu uzależnienia. Współuzależnienie dotyczy członków rodziny osoby uzależnionej, gdzie rodzaj uzależnienia jest dowolny.
Zaobserwowano, że u osób współuzależnionych pojawiają się fizyczne, emocjonalne, duchowe oraz intelektualne zmiany. Prowadzą one do stanu wykazującego pewne podobieństwa do uzależnienia.
Czym to się objawia? Osoby współuzależnione doskonale znają i pamiętają błędy popełniane przez partnerów czy partnerki. Skupiają się na tym, co osoby uzależnione myślą, mówią oraz czują. Współuzależnieni mają doskonałą orientację dotyczącą uzależnionych osób. Jednak, podobnie jak osoby uzależnione, nie potrafią dostrzec co się z nimi samymi dzieje. Wykazują problemy przy próbach definiowania własnych emocji, uczuć oraz potrzeb. Osoby współuzależnione nie wiedzą, jak rozwiązać swoje problemy. Trudno im dostrzec, że choroba alkoholowa ma wpływ również na nie. Jako osoby współuzależnione też potrzebują i mogą korzystać z pomocy terapeutycznej i farmakologicznej.
Jakie konsekwencje dla zdrowia psychicznego niesie ze sobą współuzależnienie?
dojmujące cierpienie oraz gwałtowne zmiany nastroju, czarnowidztwo, nastroje depresyjne, zamęt uczuciowy;
poczucie niskiej wartości;
zaburzenia psychosomatyczne: bóle głowy, mięśni, serca, brzucha, wrzody żołądka, nerwica;
depresja, myśli samobójcze;
zażywanie leków uspokajających, nasennych, alkoholu dla uśmierzenia bólu, napięcia i niepokoju;
nałogowe zachowania, jak np. zakupoholizm, obsesyjne jedzenie;
zaburzenia sfery seksualnej;
pustka duchowa - nerwowa koncentracja na szczegółach życia codziennego, bez niezbędnego dystansu do spraw drobnych;
brak zaufania do wszystkiego i wszystkich;
bardzo silny lęk przed wszelkimi nowościami i zmianami.
Bardzo fajnie napisane. Pozdrawiam serdecznie !
OdpowiedzUsuńZ tego co mi wiadomo to faktycznie jest to dość poważny problem i często jest tak, że również bliskie osoby stają się współuzależnione. Kiedy powstaje problem uzależnienia bardzo ważnym jest aby w krótkim czasie skierować daną osobę do https://detoksfenix.pl/ celem podjęcia skutecznego leczenia.
OdpowiedzUsuńTak się składa, że na pewno często również osoba uzależniona bez pomocy z zewnątrz nie będzie w stanie samodzielnie sobie poradzić z tym problemem. jak dla mnie to przede wszystkim w gabinecie psychologa http://www.terapiapoznan.pl/ każdy znajdzie właściwą pomoc w takim zakresie.
OdpowiedzUsuńSą to na pewno bardzo ważne sprawy i wydaje mi się, że od razu na samym początku na pewno warto jest działać już z właściwą pomocą. Polecam na pewno każdemu doskonałego psychologa https://dominikhaak.pl/ i wiem, że to jest właściwy wybór.
OdpowiedzUsuńW sumie co by nie mówić to tutaj również nie ma co zwlekać i takim osobom na pewno trzeba pomagać. Polecam każdemu przede wszystkim zakres pomocy od psychologa https://psycholog-ms.pl/zakres-pomocy/ gdyż jak dla mnie jest to bardzo mądra decyzja.
OdpowiedzUsuń